مرجع مقالات بازی های انلاین

هات بت

ژیمناستیک هنری زنان (WAG)

ژیمناستیک زنان به عنوان یک تیم در سال 1928 به المپیک راه یافت و در سال 1950 در دوازدهمین دوره مسابقات جهانی ژیمناستیک قرار گرفت. از دهمین دوره مسابقات قهرمانی جهان در سال 1934 زنان جداگانه شناخته شدند. دو سال بعد از برنامه کامل زنان (همه دور و چهار مسابقه نهایی) در مسابقات جهانی 1950 معرفی شد ، این مسابقات به المپیک تابستانی 1952 در هلسینکی ، فنلاند اضافه شد و قالب تا به امروز باقی مانده است.

اولین قهرمانان ژیمناستیک زنان 20 ساله بودند و بیشتر آنها سالها قبل از ورود به این رشته باله تحصیل کرده بودند. لاریسا لاتینینا ، اولین ژیمناست بزرگ شوروی ، اولین مدال همه جانبه المپیک خود را در 22 سالگی و دومین در 26 سالگی را به دست آورد. او در سال 1958 در حالی که باردار بود قهرمان جهان شد. Věra Čáslavská از چکسلواکی ، که لاتینینا را دنبال کرد تا دو بار قهرمان همه جانبه المپیک شود ، قبل از شروع مدال های طلا 22 ساله بود.

در دهه 1970 میانگین سن ژیمناستهای المپیک کاهش یافت. در حالی که حضور در نوجوانان در دهه 1960 چیز غیرقابل تصوری نبود - لودمیلا توریسچوا در اولین بازی های المپیک خود در سال 1968 16 ساله بود - با افزایش دشواری های ورزش ، ژیمناست های زن جوان کم کم به یک قاعده تبدیل شدند. دختران کوچکتر و سبک تر ، به طور کلی در عناصر آکروباتیک چالش برانگیزتری که توسط Code of Points طراحی شده است ، عالی عمل می کنند. پنجاه و هشتمین کنگره FIG - که در ژوئیه 1980 ، درست قبل از المپیک برگزار شد - تصمیم گرفت حداقل سن مسابقات بین المللی بزرگسالان را از 14 به 15 سال افزایش دهد. [5] این تغییر که دو سال بعد به اجرا درآمد ، مشکلی را برطرف نکرد. در زمان بازی های المپیک تابستانی 1992 ، رقبای نخبه تقریباً منحصراً از "پیکسی ها" - نوجوانان کم وزن و قبل از بلوغ تشکیل می شدند و نگرانی ها در مورد وضعیت رفاه ورزشکاران مطرح بود.

هات بت

بدمینتون

بدمینتون یک ورزش راکت است که با استفاده از راکت برای برخورد به یک شاتکل از طریق یک شبکه انجام می شود. اگرچه ممکن است با تیمهای بزرگتر بازی شود ، اما رایج ترین اشکال بازی "تک نفره" (با یک بازیکن در هر طرف) و "دونفره" (با دو بازیکن در هر طرف) است. بدمینتون اغلب به عنوان یک فعالیت بیرونی در حیاط یا ساحل بازی می شود. بازی های رسمی در یک زمین داخلی مستطیل شکل انجام می شود. امتیازات را با ضربه زدن به راکت و قرار دادن آن در نیمه زمین طرف مقابل بدست می آورید.

هر طرف ممکن است فقط یکبار به شاتل ضربه بزند قبل از اینکه از روی شبکه عبور کند. هنگامی که شاتل به زمین برخورد کرد یا اگر از طرف داور ، قاضی سرویس یا (در غیاب آنها) طرف مقابل خطایی خوانده شود ، بازی پایان می یابد. [1]

شاتلک یک گلوله پلاستیکی پر یا (در مسابقات غیررسمی) است که پرواز آن متفاوت از توپ های مورد استفاده در بسیاری از ورزش های دیگر است. به طور خاص ، پرها کشش بسیار بالاتری ایجاد می کنند و باعث می شوند تا سرعت شاتل با سرعت بیشتری کاهش یابد. شاتل کلاک ها نیز در مقایسه با توپ های سایر ورزش های راکت سرعت بالایی دارند. پرواز شاتلک ماهیت متمایزی به این ورزش می بخشد.

هات بت

اتحادیه راگبی

اتحادیه راگبی ، که به طور گسترده ای به عنوان راگبی شناخته می شود ، یک ورزش تیمی کاملاً تماسی است که از نیمه اول قرن نوزدهم در انگلیس آغاز شد. یکی از دو رمز فوتبال راگبی ، مبتنی بر دویدن با توپ در دست است. در متداول ترین شکل آن ، بازی با استفاده از یک توپ بیضی شکل در زمین مستطیل شکل به نام زمین ، بین هر دو تیم 15 نفره انجام می شود. این زمین در هر دو انتها تیرهای دروازه ای به شکل H دارد.

اتحادیه راگبی یک ورزش محبوب در سراسر جهان است که توسط بازیکنان زن و مرد در هر سنی انجام می شود. در سال 2014 ، بیش از 6 میلیون نفر در سراسر جهان بازی می کردند که از این تعداد 2.36 میلیون نفر بازیکن ثبت شده بودند. راگبی جهانی ، که قبلاً هیئت بین المللی فوتبال راگبی (IRFB) و هیئت بین المللی راگبی (IRB) نامیده می شد ، از سال 1886 به عنوان نهاد حاکم در اتحادیه راگبی فعالیت می کند و در حال حاضر 101 کشور به عنوان اعضای کامل و 18 عضو وابسته در آن حضور دارند.

در سال 1845 ، اولین قوانین توسط دانش آموزان در مدرسه راگبی نوشته شد. سایر رویدادهای مهم در اوایل توسعه راگبی شامل تصمیم Blackheath F.C. برای ترک اتحادیه فوتبال در سال 1863 و در سال 1895 ، شکاف بین اتحادیه راگبی و لیگ راگبی. اتحادیه راگبی از نظر تاریخی یک ورزش آماتور بود ، اما در سال 1995 محدودیت های رسمی پرداخت به بازیکنان برداشته شد ، و برای اولین بار بازی را در بالاترین سطح حرفه ای کرد.

هات بت

کشتی حرفه ای

کشتی حرفه ای یا به سادگی کشتی نوعی کشتی و نمایش تئاتر ورزشی است که در آن مجریان ورزشی بازیکنان جایزه را در مسابقات با نتایج از پیش تعیین شده و خطی به تصویر می کشند. این کشتی بر اساس کشتی کلاسیک و "کش" است ، با افزودن مدرن حملات ضرب آور ، آکروبات ، قدرت ، ورزش سریع و گاه به گاه سلاح های بداهه. اجراها همه از پیش تعیین شده (اگر به سختی تنظیم نشده باشد) برای به حداکثر رساندن ارزش سرگرمی برای مخاطب ، و کاهش احتمال مجروحیت مجری در زندگی واقعی ، مانند ضربه های مغزی ، که می تواند به کار آنها پایان دهد.

کشتی حرفه ای همچنین ملودرام را آزادانه در بر می گیرد. تقریباً مانند برخی از برندگان جوایز واقعی که از آنها تقلید می کنند ، شخصیت های کشتی حرفه ای دارای منافع بزرگ شخصی ، شخصیت های پر زرق و برق (اغلب متصل به یک حیله) و روابط متلاطم بین فردی هستند. این شخصیت ها به طور کلی فیلمنامه هستند ، همان مسابقات. نمایش ها عمدتا در یک حلقه شبیه به آنچه در بوکس استفاده می شود (نوعی تئاتر در دور) انجام می شود.

در عصر مدرن سرگرمی تلویزیونی ، بسیاری از صحنه های اضافی "پشت صحنه" نیز ضمیمه می شوند تا درام را در حلقه تکمیل کنند. کشتی حرفه ای به دلیل سابقه اش در نمایش های ورزشی و تئاتر ، معمولاً به عنوان ورزش ، سرگرمی و هنرهای نمایشی توصیف می شود. به همین ترتیب با کشتی گیران حرفه ای ، آنها تمایل دارند که ورزشکار ، سرگرم کننده و مجری محسوب شوند.

هات بت

 اشکال مختلف کریکت

یک مسابقه آزمایشی بین آفریقای جنوبی و انگلیس در ژانویه 2005. مردانی که شلوار مشکی بر تن دارند داور مسابقه هستند. تیم های کریکت تست ، کریکت درجه یک و کریکت کلوپ از لباس های سفید سنتی استفاده می کنند و از توپ های کریکت قرمز استفاده می کنند.

کریکت یک ورزش چند وجهی است و دارای چندین قالب است که می تواند به طور کامل به کریکت درجه یک ، کریکت محدود و کریکت تک ویکت تقسیم شود. بالاترین استاندارد کریکت تست است (که همیشه با "T" بزرگ نوشته می شود) که در واقع نسخه بین المللی کریکت درجه یک است و فقط به تیم های نمایندگی دوازده کشور عضو کامل ICC محدود می شود (نگاه کنید به بالا). گرچه اصطلاح "مسابقه آزمون" خیلی دیرتر ابداع نشد ، به نظر می رسد که کریکت تست با دو مسابقه استرالیا و انگلیس در فصل 1876–77 استرالیا آغاز شده است. از سال 1882 ، بیشتر سریال های آزمایشی بین انگلیس و استرالیا برای جنجالی معروف به خاکستر بازی شده است. اصطلاح "درجه یک" ، به طور کلی ، در مورد کریکت داخلی سطح بالا استفاده می شود. مسابقات آزمایشی بیش از پنج روز و کلاس اول بیش از سه تا چهار روز انجام می شود. در تمام این مسابقات ، تیم ها هر کدام دو نوبت اختصاص یافته اند و قرعه کشی یک نتیجه معتبر است.

برنامه کریکت محدود بیش از حد همیشه در یک روز تکمیل می شود و به تیم ها هر کدام یک نوبت اختصاص داده می شود. دو نوع وجود دارد: لیست A که به طور معمول برای هر تیم پنجاه پرنده را مجاز می داند. و Twenty20 که تیمها هرکدام بیست وند دارند. هر دو فرم نظارت محدود در سطح بین المللی بصورت Limited Overs Inteational (LOI) و Twenty20 Inteational (T20I) بازی می شود. لیست A در انگلیس در فصل 1963 به عنوان جام حذفی که توسط باشگاه های درجه یک شهرستان مورد رقابت قرار گرفت ، معرفی شد. در سال 1969 ، یک رقابت لیگ ملی تاسیس شد. این مفهوم به تدریج به سایر کشورهای برجسته کریکت معرفی شد و اولین بازیهای محدود بین المللی در سال 1971 انجام شد. در سال 1975 ، اولین جام جهانی کریکت در انگلیس برگزار شد.

هات بت

کریکت

کریکت یک بازی خفاش و توپی است که بین دو تیم از یازده بازیکن در زمینی انجام می شود که در مرکز آن زمین 22 یاردی (20 متری) قرار دارد و در هر انتهای آن یک ویکت قرار دارد ، هر کدام شامل دو ضمانت متعادل در سه کنده است . امتیازات طرف خفاش با زدن توپ خمیده به ویکت با خفاش (و دویدن بین ویکت) اجرا می شود ، در حالی که طرف بولینگ و میدان سعی در جلوگیری از این امر دارد (با جلوگیری از خروج توپ از زمین ، و رسیدن توپ به هر دو wicket) و هر خمیر را رد کنید (بنابراین آنها "خارج" هستند). روش اخراج شامل خم شدن ، هنگامی که توپ به کنده ها برخورد می کند و ضمانت ها را از بین می برد ، و توسط طرف میدان یا توپ را می گیرد پس از ضربه توسط خفاش ، اما قبل از آن که به زمین بخورد ، یا ضربه زدن به ویکت با توپ قبل از یک خمیر می تواند از چین از جلوی ویکت عبور کند. هنگامی که ده خمیر از بین رفت ، این دوره پایان می یابد و تیم ها نقش های خود را عوض می کنند. این بازی توسط دو داور با کمک داور سوم و داور مسابقه در مسابقات بین المللی برگزار می شود. آنها با دو گلزن خارج از زمین ارتباط برقرار می کنند که اطلاعات آماری مسابقه را ثبت می کنند.

فرم های کریکت از Twenty20 ، با هر تیمی که برای یک دوره 20 پرینگی تلاش می کند ، تا مسابقات تستی که طی پنج روز انجام می شود ، متفاوت است. به طور سنتی کریکت ها با لباس کاملاً سفید بازی می کنند ، اما در کریکت های بیش از حد محدود از رنگ های کلوپ یا تیم استفاده می کنند. علاوه بر کیت پایه ، برخی از بازیکنان از تجهیزات محافظتی برای جلوگیری از آسیب دیدگی ناشی از توپ استفاده می کنند ، که یک کره سخت و جامد ساخته شده از چرم فشرده با درز دوخته شده کمی برجسته است که هسته چوب پنبه ای را با یک رشته زخم محکم بسته می کند.

هات بت

مسابقات فرمول و اتومبیل چرخ باز

دو محبوب ترین نوع مسابقه جاده ای با چرخ های آزاد فرمول یک و سری IndyCar هستند. F1 یک سریال در سراسر جهان است که فقط مسیرهای پیاده روی در خیابان و مسابقه را اجرا می کند. این خودروها به شدت مبتنی بر فناوری و آیرودینامیک آنها ساخته شده اند. رکورد سرعت در سال 2005 توسط خوان پابلو مونتویا با سرعت 373 کیلومتر در ساعت (232 مایل در ساعت) ثبت شد. [10] برخی از برجسته ترین مسابقات عبارتند از: Grand Prix موناکو ، Grand Prix ایتالیا و Grand Prix انگلیس. این فصل با تاج گذاری مسابقات قهرمانی جهان برای رانندگان و سازندگان به پایان می رسد.

در تک نفره (چرخ باز) ، چرخ ها پوشانده نشده اند و ماشین ها اغلب دارای بال های آئروفیل جلو و عقب هستند تا نیروی رو به پایین تولید کنند و چسبندگی به پیست را افزایش دهند. در اروپا و آسیا ، مسابقات چرخدار معمولاً "فرمول" نامیده می شود ، با پسوندهای سلسله مراتبی مناسب. در آمریکای شمالی ، اصطلاحات "فرمول" دنبال نمی شود (به استثنای F1). این ورزش معمولاً به گونه ای تنظیم می شود که از یک قالب بین المللی (مانند F1) ، یک فرم منطقه ای (مانند سری یورو فرمول 3) و / یا یک قالب داخلی یا خاص کشور (مانند مسابقات قهرمانی آلمان در فرمول 3 ، یا فرمول فورد انگلیس).

در ایالات متحده ، محبوب ترین سریال سری IndyCar است. این اتومبیل ها به طور سنتی با محدودیت های بیشتری در فناوری با هدف کنترل هزینه ها مشابه ، اگرچه از نظر فنی از ماشین های F1 کمتر پیچیده هستند. در حالی که این اتومبیل ها از نظر فنی پیشرفته نیستند ، اما سرعت آنها بیشتر است ، به این دلیل که در پیست های بیضی شکل رقابت می کنند ، می توانند یک دور با سرعت 388 کیلومتر در ساعت (241 مایل در ساعت) را تجربه کنند. بزرگترین مسابقه این سری مسابقه Indianapolis 500 است که به دلیل طولانی ترین مسابقه که به طور مداوم اجرا می شود و بیشترین جمعیت برای یک رویداد ورزشی یک روزه (350،000+) معمولاً "بزرگترین تماشای مسابقه" نامیده می شود.

هات بت

اهداف اساسی استراتژیک اکثر گشایش ها مشابه است:

توسعه: این روش قرار دادن قطعات (به ویژه اسقف ها و شوالیه ها) در میادین مفید است که در آن تأثیر بهینه روی بازی دارند.
کنترل مرکز: کنترل مربع های مرکزی باعث می شود قطعات نسبتاً راحت به هر قسمت از صفحه منتقل شوند و همچنین می توانند بر روی حریف تأثیر گرفتگی داشته باشند.
king protection: محافظت از پادشاه از احتمال خطرناک بسیار مهم است. یک قلاب با زمان بندی مناسب اغلب می تواند این مسئله را افزایش دهد.
ساختار پیاده: بازیکنان تلاش می کنند از ایجاد نقاط ضعف پیاده مانند پیاده های منزوی ، دو برابر یا عقب ، و جزایر پیاده جلوگیری کنند و چنین ضعف هایی را در موقعیت حریف مجبور کنند.

اکثر بازیکنان و نظریه پردازان معتقدند که وایت به واسطه اولین حرکت ، بازی را با یک برتری ناچیز آغاز می کند. در ابتدا این ابتکار عمل را به وایت می دهد. سیاه معمولاً تلاش می کند تا مزیت سفید را خنثی کند و به برابری برسد ، و یا یک ضد بازی پویا را در موقعیت نامتعادل توسعه دهد.

بازی میانی شطرنج

Middlegame بخشی از بازی است که پس از باز شدن شروع می شود. هیچ خط مشخصی بین بازی باز و میانه وجود ندارد ، اما به طور معمول بازی میانی زمانی شروع می شود که بیشتر قطعات ساخته شوند. (به طور مشابه ، هیچ تغییر واضحی از بازی میانگی به بازی آخر وجود ندارد ؛ شروع بازی آخر را ببینید) امکانات تاکتیکی موقعیت. بازی میانه فازی است که بیشتر ترکیبات در آن اتفاق می افتد. ترکیبات مجموعه ای از حرکات تاکتیکی است که برای دستیابی به منفی انجام می شود. ترکیبات Middlegame اغلب با حمله به پادشاه حریف در ارتباط هستند. برخی از الگوهای معمولی نام خاص خود را دارند. به عنوان مثال ، همسر بودن یا ترکیب لاسکر-بائر.

برنامه های خاص یا موضوعات استراتژیک اغلب از گروه های خاصی از دهانه ها بوجود می آیند که منجر به نوع خاصی از ساختار پیاده می شوند. به عنوان مثال حمله اقلیت ، که حمله پیاده های کوئین ساید به حریفی است که پیاده های بیشتری در کنار ملکه دارد. بنابراین مطالعه دهانه ها به تهیه نقشه هایی مربوط می شود که به طور معمول در بازی های میانی حاصل می شوند.

هات بت

هاکی

هاکی ورزشی است که در آن دو تیم با استفاده از چوب هاکی سعی در مانور توپ یا پنجه در دروازه حریف دارند. هاکی انواع مختلفی مانند باندی ، هاکی روی زمین ، هاکی روی یخ و هاکی روی زمین وجود دارد.

در بیشتر جهان ، اصطلاح هاکی به خودی خود به هاکی روی زمین اطلاق می شود ، در حالی که در کانادا ، ایالات متحده ، روسیه و بیشتر اروپای شرقی و شمالی ، این اصطلاح معمولاً به هاکی روی یخ اطلاق می شود.
هاکی

این مقاله در مورد این ورزش است. برای سایر کاربردها ، به هاکی (ابهام زدایی) مراجعه کنید.

هاکی ورزشی است که در آن دو تیم با استفاده از چوب هاکی سعی در مانور توپ یا پنجه در دروازه حریف دارند. هاکی انواع مختلفی مانند باندی ، هاکی روی زمین ، هاکی روی یخ و هاکی روی زمین وجود دارد.

در بیشتر جهان ، اصطلاح هاکی به خودی خود به هاکی روی زمین اطلاق می شود ، در حالی که در کانادا ، ایالات متحده ، روسیه و بیشتر اروپای شرقی و شمالی ، این اصطلاح معمولاً به هاکی روی یخ اطلاق می شود.
بازی هایی که با چوب های منحنی و یک توپ انجام می شود در تاریخ بسیاری از فرهنگ ها یافت می شود. در مصر ، کنده کاری های 4000 ساله دارای تیم هایی با چوب و یک پرتابه است که تاریخ آن از قبل از سال 1272 قبل از میلاد در ایرلند است و تقریباً 600 سال قبل از میلاد مسیح در یونان باستان ، جایی که ممکن است بازی را kerētízein یا (κερητίζειν ) زیرا با چوب شاخ یا شاخ مانند نواخته می شد (kéras ، κέρας). در مغولستان داخلی ، مردم داور حدود 1000 سال است که بازی beikou ، بازی مشابه هاکی روی زمین مدرن را انجام می دهند.

هات بت

بسکتبال

بسکتبال ، که به طور عامیانه به آن حلقه گفته می شود، یک ورزش تیمی است که در آن دو تیم ، معمولاً از هر 5 بازیکن ، در یک زمین مستطیل شکل با یکدیگر مخالف هستند ، با هدف اصلی شلیک یک بسکتبال (تقریباً 9.4 اینچ (24) قطر سانتی متر) از طریق حلقه مدافع (یک سبد 18 اینچ (46 سانتی متر) قطر نصب شده 10 فوت (3.048 متر) به ارتفاع یک تخته در هر انتهای زمین) در حالی که مانع شلیک تیم حریف از طریق حلقه خود می شود. یک گل میدانی دو امتیاز دارد ، مگر اینکه از پشت خط سه امتیازی ساخته شود ، اگر سه امتیاز داشته باشد. بعد از خطا ، بازی به موقع متوقف می شود و بازیکن خطا می کند یا خطای فنی را تعیین می کند ، یک ، دو یا سه پرتاب آزاد یک امتیازی داده می شود. تیمی که در پایان بازی بیشترین امتیاز را کسب کند ، برنده می شود ، اما اگر بازی تنظیم شده با نتیجه مساوی منقضی شود ، یک دوره بازی اضافی (وقت اضافه) تعیین می شود.

بازیکنان توپ را با تکان دادن هنگام راه رفتن یا دویدن (دریبل زدن) یا پاس دادن آن به یک هم تیمی ، پیش می برند که هر دو به مهارت قابل توجهی نیاز دارند. در زمان حمله ، بازیکنان ممکن است از ضربات مختلفی استفاده کنند - دراز کشیدن ، ضربه پرش یا یک زمین بازی. در دفاع ، آنها ممکن است توپ را از یک دریبلر بدزدند ، پاسات را قطع کنند یا ضربه های مهار کنند. حمله یا دفاع ممکن است یک ریباند جمع کند ، یعنی یک شوت از دست رفته که از لبه یا بوردبورد باز می گردد. بلند کردن یا کشیدن پای محوری فرد بدون دریبل زدن توپ ، حمل آن یا نگه داشتن توپ با دو دست و از سرگیری دریبلینگ ، یک تخلف است.

پنج بازیکن هر طرف در پنج موقعیت بازی قرار می گیرند. بلندترین بازیکن معمولاً در مرکز است ، دومین بلندترین و قوی ترین آن قدرت جلو است ، بازیکن کمی کوتاه تر اما چالاک تر بازیکن کوچک است و کوتاه ترین بازیکنان یا بهترین بازیکنان توپ توپ محافظ تیراندازی و نگهبان نقطه هستند که برنامه مدیریت مربی را با مدیریت اجرای بازیهای تهاجمی و دفاعی (موقعیت بازیکن) اجرا می کند. به طور غیررسمی ، بازیکنان ممکن است سه به سه ، دو به دو و یک به یک بازی کنند.